“Ik was ziek en jullie hebben Mij bezocht”
Vroeg of laat wordt iedereen overvallen door ziekte. Met name voor mensen, die langdurig- of ongeneeslijk ziek zijn is het zwaar als bezoekers het laten afweten, als er niemand is om zijn nood tegen te klagen, of om zijn gedachten mee te verzetten. Ziekte confronteert ons met de broosheid van het bestaan. Het maakt ons onzeker, omdat we gaan twijfelen over de dingen die zo vanzelfsprekend leken. Als we ziek zijn verstoort dat ons levensritme. Als we zelf nooit ziek zijn, hebben wij meestal geen oog voor de gevolgen die ziekten hebben voor de zieke en de mensen om hem of haar heen. Van mensen, die ons erg na staan, of wanneer het gaat om ernstig zieke kinderen, kunnen wij maar moeilijk hun ziek-zijn aanvaarden. Psychisch ziek zijn stoot ons soms af en geeft ons een ongemakkelijk gevoel. Soms doen wij niet eens de moeite om naar iemand toe te gaan, of vergeten we een kaartje of attentie te sturen. Soms laten wij zieken onbewust alleen, terwijl vrijwel iedere zieke het prettig vindt om bezoek te ontvangen. Een goed contact met vrienden en familie kan zelfs een bijdrage leveren aan een spoedig herstel.